Η γεύση της εξέγεσης

-Και εγώ κύριε να ρωτήσω κάτι; Πήρα κάτι πουράκια χτες και γράφανε Παπαδόπουλος πάνω. Είναι δικά του;

πρέπει να αναγνωρίσουμε πάντως πως το παιδί έχει συνδυαστική σκέψη

Το lifestyle της εξέγερσης

.... Οι άνθρωποι λοπόν τότε δεν ήθελαν τη χούντα και με αφορμή την εξέργεση του Πολυτεχνείου έριξαν το δικτάτορα που σας έλεγα πριν. Έχει κανείς καμιά απορία;


-Ναι, εγώ κύριε. Αυτός ο Παπαδάκης σήμερα που βρίσκεται;

Πρώτη ώρα Ιστορία

Σήμερα στη δουλειά μιλούσα με ένα παλιότερο συνάδελφο, ο οποίος μου έκανε μάθημα ιστορίας για το επάγγελμα του δασκάλου στην Ελλάδα.


Μου είπε λοιπόν ότι μέχρι το '79 οι δάσκαλοι ήταν όπως και σήμερα. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ο μηνιαίος μσθός ήταν 1500 δραχμές, σα να λέμε 1000 ευρώ, μικρό ποσό για την εποχή.


Τα πράγματα άλλαξαν άρδην όταν στις αρχές του '80, με προσωπική παραίνεση του ίδιου του Παπανδρέου, ο μισθός διπλασιάστηκε. Έφτασε τις 3000 δραχμές, γεγονός που βοήθησε στο να αναβαθμιστεί και ο ρόλος των δασκάλων, αλλά και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, αφού μπορούσαν να διάγουν μια πιο ποιοτική ζωή.


Αναρωτιέμαι ποιος, όχι θα διπλασιάσει, αλλά λίγο να ανεβάσει, το μισθό των σημερινών δασκάλων, μπας και δούνε και αυτοί καμιά άσπρη μέρα.


Επίσης μου είπε πως από όλους τους δημοσίους υπαλλήλους οι δάσκαλοι παίρνουν το χαμηλότερο μισθό. Παρόλο που το δημόσιο έχει ενιαίο μισθολόγιο, οι υπόλοιποι βρίσκουν κάτι μούφες επιδόματα - τύπου μεταφορικά, υπερωρίες- και ανεβαίνουν κατακόρυφα τα έουρος.


Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου και θέλω να είμαι καλός σε αυτή, αλλά κάτι τέτοια με ξενερώνουν επικίνδυνα.

Γκανά τη λεν οι ντόπιοι!

Εντάξει.

Έκλαιγα από τα γέλια όταν την πρωτοείδα αυτή τη σκηνή. Η αγαπημένη Κορίνα, ιερόδουλος στο επάγγελμα, πρέπει να πείσει το μελλοντικό σύζυγο της ότι είναι δασκάλα.

Αγαπημένη ατάκα.

Παιδιά, τι να σας πρωτοπώ για τη μαγευτική Μπουργκίνα Φάσο... Να σας μιλήσω για τις ακτές της; (κοιτάει χάρτη) ΑΝ είχε, θα σας μιλούσα!Γιατί όπως βλέπετε και μόνοι σας, μες στην ξεραϊλα είναι!

Ατάκες παιδιών Νο 1

Ένας από τους λόγους που έφτιαξα αυτό το μπλογκ είναι για να δώσω μια γροθιά στα κλισέ και τις απόψεις που κυριαρχούν στην κοινωνίας μας για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές.

Κοίτα καθώς θα δίνεις τη μπουνιά, μην πάθεις καμιά ρήξη τένοντα,θα μου πεις.

Δε θα διαφωνήσω.

Στο πλαίσιο αυτό θα λανσάρω μια σειρά ποστ που θα έχουν να κάνουν με ατάκες που έχω ακούσει από τα αθώα στόματα των μαθητών που είχα. Οι περισσότεροι νομίζουν πως τα παιδιά ηλικίας 6-11 είναι αθώα πλασματάκια, τα οποία είναι έτοιμα να διαφθαρούν οποιαδήποτε στιγμή.

Ε λοιπόν κύριοι, I 've got news for you!

Πρώτη και θανατηφόρα η Αναστασία.

Είναι τελευταία ώρα, τα έχω ξεσκίσει όλη μέρα τα παιδιά στα μαθηματικά, άντε λέω, να κάνουμε καμιά κουβεντούλα να χαλαρώσουν.

-Για πείτε ρε παιδιά, τι μουσική ακούτε; Ποια είναι ας πούμε η αγαπημένη σας τραγουδίστρια.. Έλα παιδί μου εσύ...

-Εμένα κύριε είναι... ε.... η Πέγκυ Ζήνα, η ..... εεεεεε......η .... Παπαρίζου και φυσικά η Μαντόνα! Μ΄αρέσει πάρα πολύ! Δε θέλω να νομίσετε πως είμαι γκέι, απλά την πάω, γιατί είναι θεά!

Η Αναστασία είναι 10 χρόνων και πηγαίνει 'Ε δημοτικού.

Σκάστε πια!

To κλιπάκι αυτό μας έρχεται από το αγαπημένο Τέξας. Εκτός από τον Μπους και τις Ντίξι Τσικς η λατρεμένη αυτή χώρα μας χαρίζει απλόχερα έναν εναλλακτικό για να κάνουμε τα παιδιά όχι απλά να ηρεμήσουν, αλλά να σκάσουν κυριολεκτικά!

Και μη μου πεις πως διαφωνείς με τη μέθοδο αυτή!

Καλημέρααααααααααα

Σκεφτόμουν πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις όμορφα στο χώρο της εργασίας σου.

Πως μου ήρθε θα με ρωτήσεις...

Σήμερα πήγε η αγαπημένη διευθύντρια και πήρε για τον κάθε δάσκαλο του σχολείου, από μία σακούλα, που είχε μέσα ένα μολύβι, ένα στυλό, φάκελο και γραφική ύλη για τη χρονιά.

Το θέμα δεν είναι ότι πήρε ένα μολύβι, τι να σου κάνει ένα μολύβι όλη τη χρονιά. Το θέμα είναι πως ασυνείδητα δημιουργεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στο γραφείο και σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα και χαλαρά.

Κατά συνέπεια σε κάνει και καλύτερο στη δουλειά σου. Όταν πας το πρωί σχολείο και λες μια ζεστή καλημέρα έχεις χίλιες φορές καλύτερη διάθεση, από το να μπαίνεις στο γραφείο και να βλέπεις την ξυνίλα την ίδια.

Έχω κόλλημα με αυτό! Δεν μπορώ να βλέπω ξυνισμένες φάτσες και ειδικά το πρωί!

Άσε που στο διάλειμα, όταν θες να χαλαρώσεις λίγο από την ένταση της τάξης, καλό είναι να έχεις έναν άνθρωπο να λες μια βλακεία, να περάσει η ώρα, να πιεις μια γουλιά καφέ με την ησυχία σου και να μην έχεις την καρακάξα απέναντι να παραμονεύει.

Για αυτό κάθομαι και στο σχολείο που είμαι. Μπορεί το κτίριο να είναι άθλιο, το επίπεδο των παιδιών κάτω του μετρίου, αλλά οι συνάδελφοι είναι μια χαρά, ευγενικοί και καλόβολοι. Μπαίνεις όμως μέσα το πρωί και σου λένε και ένα γεια.