20.4.07

Ατάκες


Χθες κάνω μάθημα. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα. Είναι ο μεγάλος αδερφός ενός μαθητή μου.


-Κύριε Επαμεινώνδα, μπορώ να σας μιλήσω;

-Βεβαίως.....(βγαίνω από την τάξη)

-Μπορώ να πάρω το Γιωργάκη για να φύγουμε;

-Συμβαίνει κάτι;

-Μεταθέτουν τον μπαμπά σε άλλη φυλακή και σήμερα είναι η τελευταία μέρα που μπορούμε να πάμε να τον δούμε.



Μένει κόκκαλο ο δάσκαλος.



Και ύστερα αναρωτιόμουν γιατί στην αρχή της χρονιάς εγώ μιλούσα και ο Γιωργάκης φυσούσε μέσα στο αυτί του διπλανού του.

Σήμερα ρωτάω:

-Είδες τελικά το μπαμπά σου;
-Όχι κύριε. Πήγαμε μέχρι εκεί, μας αφήσαν να του δώσουμε κάτι χαρτιά, αλλά δε μας αφήσαν να τον δούμε.




ΥΓ. Ο μπαμπάς είναι φυλακή, γιατί σκότωσε τη μαμά του Γιωργάκη, υπό την επήρεια ναρκωτικών. Όταν αυτός ήταν 4 χρονών. Τώρα είναι 9.

5 Comments:

Ανώνυμος said...

Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα ....aaxxx

Hey Teacher said...

Ναι ρε γαμώτο..Πολύ στεναχωρέθηκα και εγω...

Hey Teacher said...

H diefthintria moy eipe na fonaxo ti megali toy aderfi na miliso mazi tis. Mporeite na mou pite giati prepei na ergazome san psixologos?ego daskalos spoudasa. BALTE PIA PSIXOLOGOUS STA SXOLEIA ANIKANOI AXRHSTOI KAREKLOKENTAYROI GRAFEIOKRATES!!!

g for george said...

Τι να πω τώρα... κάθε παιδί και μια ιστορία. Και ο καθένας μας έχει από μια να διηγηθεί.

Ανώνυμος said...

ο θεε μου
ο θεε μου!