Η γεύση της εξέγεσης

-Και εγώ κύριε να ρωτήσω κάτι; Πήρα κάτι πουράκια χτες και γράφανε Παπαδόπουλος πάνω. Είναι δικά του;

πρέπει να αναγνωρίσουμε πάντως πως το παιδί έχει συνδυαστική σκέψη

Το lifestyle της εξέγερσης

.... Οι άνθρωποι λοπόν τότε δεν ήθελαν τη χούντα και με αφορμή την εξέργεση του Πολυτεχνείου έριξαν το δικτάτορα που σας έλεγα πριν. Έχει κανείς καμιά απορία;


-Ναι, εγώ κύριε. Αυτός ο Παπαδάκης σήμερα που βρίσκεται;

Πρώτη ώρα Ιστορία

Σήμερα στη δουλειά μιλούσα με ένα παλιότερο συνάδελφο, ο οποίος μου έκανε μάθημα ιστορίας για το επάγγελμα του δασκάλου στην Ελλάδα.


Μου είπε λοιπόν ότι μέχρι το '79 οι δάσκαλοι ήταν όπως και σήμερα. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ο μηνιαίος μσθός ήταν 1500 δραχμές, σα να λέμε 1000 ευρώ, μικρό ποσό για την εποχή.


Τα πράγματα άλλαξαν άρδην όταν στις αρχές του '80, με προσωπική παραίνεση του ίδιου του Παπανδρέου, ο μισθός διπλασιάστηκε. Έφτασε τις 3000 δραχμές, γεγονός που βοήθησε στο να αναβαθμιστεί και ο ρόλος των δασκάλων, αλλά και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, αφού μπορούσαν να διάγουν μια πιο ποιοτική ζωή.


Αναρωτιέμαι ποιος, όχι θα διπλασιάσει, αλλά λίγο να ανεβάσει, το μισθό των σημερινών δασκάλων, μπας και δούνε και αυτοί καμιά άσπρη μέρα.


Επίσης μου είπε πως από όλους τους δημοσίους υπαλλήλους οι δάσκαλοι παίρνουν το χαμηλότερο μισθό. Παρόλο που το δημόσιο έχει ενιαίο μισθολόγιο, οι υπόλοιποι βρίσκουν κάτι μούφες επιδόματα - τύπου μεταφορικά, υπερωρίες- και ανεβαίνουν κατακόρυφα τα έουρος.


Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου και θέλω να είμαι καλός σε αυτή, αλλά κάτι τέτοια με ξενερώνουν επικίνδυνα.

Γκανά τη λεν οι ντόπιοι!

Εντάξει.

Έκλαιγα από τα γέλια όταν την πρωτοείδα αυτή τη σκηνή. Η αγαπημένη Κορίνα, ιερόδουλος στο επάγγελμα, πρέπει να πείσει το μελλοντικό σύζυγο της ότι είναι δασκάλα.

Αγαπημένη ατάκα.

Παιδιά, τι να σας πρωτοπώ για τη μαγευτική Μπουργκίνα Φάσο... Να σας μιλήσω για τις ακτές της; (κοιτάει χάρτη) ΑΝ είχε, θα σας μιλούσα!Γιατί όπως βλέπετε και μόνοι σας, μες στην ξεραϊλα είναι!

Ατάκες παιδιών Νο 1

Ένας από τους λόγους που έφτιαξα αυτό το μπλογκ είναι για να δώσω μια γροθιά στα κλισέ και τις απόψεις που κυριαρχούν στην κοινωνίας μας για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές.

Κοίτα καθώς θα δίνεις τη μπουνιά, μην πάθεις καμιά ρήξη τένοντα,θα μου πεις.

Δε θα διαφωνήσω.

Στο πλαίσιο αυτό θα λανσάρω μια σειρά ποστ που θα έχουν να κάνουν με ατάκες που έχω ακούσει από τα αθώα στόματα των μαθητών που είχα. Οι περισσότεροι νομίζουν πως τα παιδιά ηλικίας 6-11 είναι αθώα πλασματάκια, τα οποία είναι έτοιμα να διαφθαρούν οποιαδήποτε στιγμή.

Ε λοιπόν κύριοι, I 've got news for you!

Πρώτη και θανατηφόρα η Αναστασία.

Είναι τελευταία ώρα, τα έχω ξεσκίσει όλη μέρα τα παιδιά στα μαθηματικά, άντε λέω, να κάνουμε καμιά κουβεντούλα να χαλαρώσουν.

-Για πείτε ρε παιδιά, τι μουσική ακούτε; Ποια είναι ας πούμε η αγαπημένη σας τραγουδίστρια.. Έλα παιδί μου εσύ...

-Εμένα κύριε είναι... ε.... η Πέγκυ Ζήνα, η ..... εεεεεε......η .... Παπαρίζου και φυσικά η Μαντόνα! Μ΄αρέσει πάρα πολύ! Δε θέλω να νομίσετε πως είμαι γκέι, απλά την πάω, γιατί είναι θεά!

Η Αναστασία είναι 10 χρόνων και πηγαίνει 'Ε δημοτικού.

Σκάστε πια!

To κλιπάκι αυτό μας έρχεται από το αγαπημένο Τέξας. Εκτός από τον Μπους και τις Ντίξι Τσικς η λατρεμένη αυτή χώρα μας χαρίζει απλόχερα έναν εναλλακτικό για να κάνουμε τα παιδιά όχι απλά να ηρεμήσουν, αλλά να σκάσουν κυριολεκτικά!

Και μη μου πεις πως διαφωνείς με τη μέθοδο αυτή!

Καλημέρααααααααααα

Σκεφτόμουν πόσο σημαντικό είναι να νιώθεις όμορφα στο χώρο της εργασίας σου.

Πως μου ήρθε θα με ρωτήσεις...

Σήμερα πήγε η αγαπημένη διευθύντρια και πήρε για τον κάθε δάσκαλο του σχολείου, από μία σακούλα, που είχε μέσα ένα μολύβι, ένα στυλό, φάκελο και γραφική ύλη για τη χρονιά.

Το θέμα δεν είναι ότι πήρε ένα μολύβι, τι να σου κάνει ένα μολύβι όλη τη χρονιά. Το θέμα είναι πως ασυνείδητα δημιουργεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στο γραφείο και σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα και χαλαρά.

Κατά συνέπεια σε κάνει και καλύτερο στη δουλειά σου. Όταν πας το πρωί σχολείο και λες μια ζεστή καλημέρα έχεις χίλιες φορές καλύτερη διάθεση, από το να μπαίνεις στο γραφείο και να βλέπεις την ξυνίλα την ίδια.

Έχω κόλλημα με αυτό! Δεν μπορώ να βλέπω ξυνισμένες φάτσες και ειδικά το πρωί!

Άσε που στο διάλειμα, όταν θες να χαλαρώσεις λίγο από την ένταση της τάξης, καλό είναι να έχεις έναν άνθρωπο να λες μια βλακεία, να περάσει η ώρα, να πιεις μια γουλιά καφέ με την ησυχία σου και να μην έχεις την καρακάξα απέναντι να παραμονεύει.

Για αυτό κάθομαι και στο σχολείο που είμαι. Μπορεί το κτίριο να είναι άθλιο, το επίπεδο των παιδιών κάτω του μετρίου, αλλά οι συνάδελφοι είναι μια χαρά, ευγενικοί και καλόβολοι. Μπαίνεις όμως μέσα το πρωί και σου λένε και ένα γεια.

Εγκλιματισμός στην τάξη

Ξέχασα να σου πω πως φέτος πήρα τρίτη τάξη, είναι πολύ μικρά, έπαιρνα συνήθως μεγάλες τάξεις, και μου φαίνεται λίγο περίεργο, όμως είναι πολύ γλυκούλια, και φαίνονται πολύ έξυπνα, όχι όπως πέρισυ, που έβριζα με τα γκαγκά που είχα μπλέξει.

Τα μικρά είναι πιο χαριτωμένα, αλλά για να κάνουμε μια άσκηση πρέπει να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά κανένα τέταρτο, να ξύσουμε μολύβια 5 λεπτά, να ανοίξουμε τετράδιο, να αντιγράψουμε από τον πίνακα, πάει το μισάωρο.

Αυτό που δεν περίμενα καθόλου είναι που έρχονται και με αγκαλιάζουν σε ανύποπτες φάσεις και εγώ λιώνω! Ή που μου μιλάν στον ενικό, τύπου "Κύριε, τι είπες τώρα" είναι τόσο αστείο και αθώο, αλλά εγώ το παίζω κακός, όχι γιατί έχω κανένα κόμπλεξ να μου μιλάν στον πληθυντικό, αλλά για να έχουν την αίσθηση του σεβασμού, για να μη καταντήσουμε να χτίζουμε μαζί τουβλάκια.

Επίσης θα πρέπει να αναφερθώ στον νέο υπουργό μας, ο οποίος με έχει συγκινήσει τα μάλα με την ευθυτενή κοψιά του, ελπίζω να τα πάμε καλά, γιατί ειλικρινά η άλλη μου είχε σπάσει τα νεύρα, δεν ήθελα ούτε να τη βλέπω, να σκεφτείς ότι ο βασικός λόγος που έκανα απεργίες πέρισυ ήταν για να τη διώξουν.

Άργησα αλλά τα κατάφερα!

Ετήσιο ραντεβού με τη φαρυγγίτιδα

Την περίμενα....



Αναρωτιόμουν πότε θα εμφανιστεί.



Υπέθετα σε καμιά δεκαριά μέρες.



Έπεσα έξω.



10 μέρες αφότου ξεκινήσαμε ήρθε και θρονιάστηκε στο λαιμό μου.



Φύγε κακιά φαρυγγίτιδα.



Αν και πρέπει να ομολογήσω αυτό δεν είναι τίποτα. Πέρισυ τη δεύτερη μέρα που ανοίξαμε, με χτύπησε μια οξεία λαρυγγίτιδα και φαρυγγίτιδα μαζί. Ήξερες πως μπορούν να συνδυαστούν; Ούτε εγώ.

Και μπορεί να σου φαίνεται ανώδυνο όλο αυτό, αλλά σου υπενθυμίζω πως η δουλειά μου στηρίζεται κατά κύριο λόγο στο λαιμό μου. Και άλλα επαγγέλματα το έχουν αυτό, αλλά εμείς ας πούμε είμαστε λίγο πιο διανοούμενοι!

Φακ! Περαστικά μου!

Ακόμα δεν αρχίσαμε...

Αύριο ξεκινάμε!!

Το καλύτερο το άκουσα το πρωί.

Δε θα μοιράσουν τα καινούρια βιβλία της έκτης μαζί με όλα τα υπόλοιπα.

Δεν προλάβανε να εκτυπωθούν. Τα εκτυπωτήρια είχαν πολύ δουλειά να τυπώνουν το εκλογικό υλικό και δεν μπορούσαν να τυπώσουν και τα καινούρια βιβλία.

Ε βέβαια, ποιο από τα δύο είναι υψίστης σημασίας;

Το εκλογικά φυλλάδια ή τα βιβλία των παιδιών;

Για μένα είναι αυτονόητο αλλά για κάποιους μάλλον όχι.

Και αυτός ο Καραμάνος δε ντράπηκε να βγει να το πει;

Άντε μην αρχίσω να γκρινιάζω από την πρώτη μέρα!

Καλό χειμώνα

To ξέρω,το ξέρω.

Έλειψα πολύ καιρό. 3 μήνες χωρίς κανένα ποστ.

Αλλά για αυτό δε μας τη λέτε πάντα σε μας τους δασκάλους; Ότι κάνουμε μεγάλες διακοπές;

Το φθινόπωρο όμως καταφτάνει με γοργό βήμα, οπότε ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Ξεκινήσαμε σεμινάρια ήδη. Συνάντησα όλες τις γλυκούλες συναδέλφισσες που είχα καιρό να δω και συγκινήθηκα πολύ από αυτό. Οι μισές πιο άσχημες από ότι τις θυμόμουν.

Αυτή που μου άρεσε πιο πολύ ήταν μια με κολλητό λευκό μίνι φόρεμα με τεράστια κίτρινα λουλούδια, μεγάλα μαύρα γυαλιά, αδύνατη, ξανθιά πλατίνα, καραβαμμένη και μαλλί κομμωτηρίου. Όλα αυτά στις 8.15 το πρωί.

Και μια άλλη μου άρεσε, πιο μεγάλη αυτή, και σε κιλά και σε ηλικία, η οποία καθόταν στο πρώτο θρανίο και κάθε 5 λεπτά κουνούσε το κεφάλι της (ναι, ναι) στον επιμορφωτή για να του δείξει ότι νιώθει αυτά που μας λέει. Σίγουρα έχεις δει μια τέτοια και εσύ. Στο πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στην παρέα. Υπάρχουν παντού.

Στην αρχή της χρονιάς μας λένε να βάζουμε διδακτικούς στόχους. Εγώ βάζω σα στόχο του μπλογκ μου να κράζω οτιδήποτε στραβό γίνεται στη δουλειά μου, για να ακούγεται και μια φωνή από νέους. Βαρέθηκα τις αυθεντίες και τα κλισέ.

Καλό χειμώνα λοιπόν!

Το γλύψιμο!

Χθες γράψαμε Σκέφτομαι και Γράφω.

"Ένα πρόσωπο που θαυμάζω"

Μάντεψε για πιον γράψανε η Αθηνά και ο Στέφανος.

(Τα έβγαλα φωτοτυπίες γιατί ήθελα να τα θυμάμαι και στα μεταφέρω.)

Το πρόσωπο που θαυμάζω είναι ο δάσκαλος μου. Είναι πολύ ψηλός, ξανθός, έχει πράσινα μάτια και μοντέρνο ντύσιμο. Το επάγγελμα του είναι δάσκαλος. Πιστεύω πως έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Τον συναντώ κάθε μέρα εκτός από τα Σαββατοκύριακα στο σχολείο.

Τον θαυμάζω γιατί κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και δε μας φέρεται καθόλου άσχημα. Τα χαρακτηριστικά του είναι πολύ σπάνια, γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι πολύ. Είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους του κόσμου. Έχω να πω επίσης πως μας αγαπάει πολύ.

Στη ζωή του έχει κάνει πολλά πράγματα όπως να σπουδάσει, να βρει μια δουλειά, να πάει σχολείο και να το τελειώσει. Δεν έχει ακόμα παιδιά. Η συμπεριφορά του είναι άπαιχτη.

Νιώθω μεγάλη ευτυχία για τον κύριο που έχουμε φέτος. Γιατί μας προσέχει και δε μας φωνάζει όπως πέρισι η κυρία Τζίνα. Θα ήθελα πολύ να του μοιάσω για την εξυπνάδα και την άπαιχτη συμπεριφορά του.

Προσωπικό Τοπ 5 Δεκαετίας '90

Δεκαετία του '90.

Εφηβικά χρόνια. Καυγάδες. Ορμόνες. Χαμένος. Είχα πάντα το αίσθημα πως κάπου πηγαίνω, αλλά δεν ξέρω που. Το μόνο που με έσωζε ήταν το ΜΤV. Καθόμουν και παρακολουθούσα συνεχώς βίντεο κλιπ. Από τότε μου έμεινε το πάθος μου για την εικόνα. Έβλεπα ότι βίντεο κυκλοφορούσε.

Τώρα δε θυμάμαι τα περισσότερα από αυτά. Θυμάμαι όμως το συναίσθημα. Αυτά είναι τα αγαπημένα μου βίντεο που έπαιζε συχνά το ΜΤV.

1. Drinking in L.A. Bran Van 3000 - Από τα μεγαλύτερα κολλήματα μου. Το λάτρευα. Ακόμα θεωρώ πως είναι ένα πολύ καλό κομμάτι.

2. Stay (I missed you) Lisa Loeb and Nine Stories - Το Reality Bites ήταν η πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά μόνος μου! Η πρώτη φορά που κατέβηκα κέντρο μόνος για να δω ταινία με τους φίλους μου. Όπως όλοι ξέρουμε αυτή η φορά είναι ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή ενός εφήβου. Ποπ μπαλάντα, από μια εύθραυστη φωνή.

3. Damn I wish I was your lover Sophie B. Hawkins - Επίσης από τις ωραιότερες φωνές που είχα ακούσει ως τότε. Το τραγουδάκι είχε κάνει μεγάλη επιτυχία και δε θα μπορούσε να λείπει από το Τοπ 5 μου. Για τη Σόφι υπήρχαν κάτι φήμες όσον αφορά στην προσωπική της ζωή. Αληθεύουν;

4. Run Away Mc Sar & The Real Mccoy - Αποκλείεται να το θυμάστε αυτό. Μεγάλη χορευτική επιτυχία στα μέσα του '90. Αυτοί κάναν άλλα 2-3 τραγουδάκια και μετά ξεχάστηκαν. Το είδος αυτό το λέω EuroTrash και το παρομοιάζω με τα αντίστοιχα λαϊκο-ποπ δικά μας άσματα. Είχα ρίξει χορό με αυτό!

5. A Girl Like You Edwyn Collins - Απίστευτο κομμάτι με πρωτοποριακό ήχο για την εποχή. Είναι ακόμα από τα αγαπημένα μου.

Φάτσες!

Τρελά φατσόνια:

Πάντως μερικά είναι πολύ φάτσες ρε παιδί μου! Με εκνευρίζουν πολλές φορές, αλλά το να δουλεύεις με παιδιά σε κάνει πιο αθώο και σένα. Καλύτερα από το να δούλευα με 'αγαπημένους' συναδέλφους. Ο ανταγωνισμός είναι κάτι που δε μου πάει καθόλου ξέρετε!

Μα όλα των παπάδων είναι;

Και τώρα που το Υπουργείο Παιδείας θα μετακομίσει στο Μαρούσι που θα κάνουμε πορείες; Παρεπιπτόντως, το ξέρατε ότι και αυτό το κτίριο ανήκει στην εκκλησία; Που θα ανήκε;

Φάε όλο το πιάτο σου!

Παχύσαρκο ή υπέρβαρο είναι ένα στα τέσσερα Ελληνόπουλα διαβάζω στην Καθημερινή. Στα λίγα χρόνια που δουλεύω έχω δει ΠΑΡΑ πολλά παιδιά τα οποία είναι υπέρβαρα. Να δείτε κοριτσάκια Έκτης Δημοτικού, τα οποία δεν μπορείς να ξεχωρίσεις από τη μαμά τους! Τόσο έντονα έχουμε καταχωνιασμένο μέσα μας το σύνδρομο της Κατοχής;

Προσέξτε τα παιδιά σας ρεεεεεεεεεεε................!!!!!!!!!!

Μη μαλώνετε λέμε!!!

Με το ζόρι σας λέω τα κρατάω τα παιδάκια. Είναι συνεχώς σε μία ανησυχία, θες ο καιρός, θες το ότι ξέρουν πως τελειώνουμε, αυτοί οι 2 τελευταίοι μήνες είναι χειρότεροι από όλη τη χρονιά μαζί! Στις εφημερίες δεν προλαβαίνω να βάζω Μπεταντίν σε κεφάλια!

Ατάκες

Χθες κάνω μάθημα. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα. Είναι ο μεγάλος αδερφός ενός μαθητή μου.

-Κύριε Επαμεινώνδα, μπορώ να σας μιλήσω;

-Βεβαίως.....(βγαίνω από την τάξη)

-Μπορώ να πάρω το Γιωργάκη για να φύγουμε;

-Συμβαίνει κάτι;

-Μεταθέτουν τον μπαμπά σε άλλη φυλακή και σήμερα είναι η τελευταία μέρα που μπορούμε να πάμε να τον δούμε.

Μένει κόκκαλο ο δάσκαλος.

Και ύστερα αναρωτιόμουν γιατί στην αρχή της χρονιάς εγώ μιλούσα και ο Γιωργάκης φυσούσε μέσα στο αυτί του διπλανού του.

Σήμερα ρωτάω:

-Είδες τελικά το μπαμπά σου;
-Όχι κύριε. Πήγαμε μέχρι εκεί, μας αφήσαν να του δώσουμε κάτι χαρτιά, αλλά δε μας αφήσαν να τον δούμε.




ΥΓ. Ο μπαμπάς είναι φυλακή, γιατί σκότωσε τη μαμά του Γιωργάκη, υπό την επήρεια ναρκωτικών. Όταν αυτός ήταν 4 χρονών. Τώρα είναι 9.

Καλή αρχή!

Εντάξει μπορεί να γκρινιάζω, αλλά σήμερα χάρηκα που τα είδα. Ήταν γλυκούλια και δεν έκαναν πολύ φασαρία. Το επόμενο δίμηνο όμως προμηνύεται θανατηφόρο!!!!

ΥΠΟΜΟΝΗ σε όλους!!!!!!

Ο γύρος του κόσμου σε 7 φωτό!

Έχω την αίσθηση πως οι περισσότεροι έχουν μία κλισέ εικόνα για τους δασκάλους. Καθότι πολυπολιτισμικό ον, έψαξα στον γούγλη φωτογραφίες από διάφορους συναδέλφους σε διαφορετικές χώρες του πλανήτη. Το αποτέλεσμα παρατίθεται:

• Η συνάδελφος της Αυστραλίας. Θα τη χαρακτήριζα σοβαρή, με διανοούμενο γυαλί, ασορτί σκουλαρίκι και ταγιέρ προχώ, ικανό να αναδείξει το φουλάρι με το λαχούρι.

• Ο γελαστός συνάδελφος του Τόκιο, πολύ συμπαθητικός, μόνο που έχει ρωτήσει κάτι τα παιδιά και αυτά σηκώνουν χέρι για να απαντήσουν, αλλά τους την έσκασε και κρύβεται από πίσω τους. Αυτά πάλι δεν το έχουν καταλάβει και κοιτάνε μπροστά. Εντάξει....

• Συναδέλφισσες ετοιμάζουν σχολική γιορτή στο Ιράν και λένε τα κουτσομπολιά του γραφείου, με ποια τα έχει ο διευθυντής, που είδαν την κόρη αυτής που έχει το κυλικείο και τέτοια.

• Η χλωμή Αγγλίδα δασκάλα σε επίσκεψη σε μουσείο εξετάζει το sculp ενός μπαμπουίνου. Ε, ρε τι πρέπει να κάνεις για το μάθημα!

• Δασκάλα Α' δημοτικού σε Αραβικό κράτος κυκλώνει τα γράμματα της αλφαβήτου και λέει στα παιδάκια το αντίστοιχο β+α=βα
  

Ο μαυρούκος δάσκαλος στη Ζάμπια τον οποίο κόβω να έχει πολύ καλές σχέσεις με τους μαθητές του και για αυτό τον βγάλαν και φωτό να τον θυμούνται. Έτσι μπράβο. Όχι σαν τα δικά μας, που φεύγουν από την τάξη και ούτε καλό μεσημέρι σου λένε.

• 
  

  Βέβαια για το τέλος σας κράτησα την καλύτερη φωτογραφία του Έλληνα δασκάλου. Μη χαίρεσαι δε θα βάλω δικιά μου, ενός άλλου εκπαιδευτικού-καλού συναδέλφου και πολύ φίλου είναι. Για άρχισε να κατεβαίνεις......

Έλα λίγο ακόμα....

Άντε πιο γρήγορα.......

Πλησιάζεις...............

Εδώ είσαι!

Με πρήξανε!

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να μου έχουν λείψει τα παιδάκια. Όλοι με ρωτάνε αν μου έλειψαν οι μαθητές μου.κατά τη διάρκεια των διακοπών. Αγαπάω φυσικά τους μαθητές μου, αλλά έχω και άλλη ζωή πέρα από αυτούς. Δηλαδή σε έναν ηλεκτρολόγο όταν έχει άδεια από τη δουλειά τον ρωτάνε αν του έλειψαν τα καλώδια; Ή σε ένα μάγειρα αν θέλει να δει τις κατσαρόλες του; Έλεος πια! Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, αλλά είναι μία ΔΟΥΛΕΙΑ!

Ιωάννα της Λωραίνης

Χθες το βράδυ είχα μία κλήση. Όχι όμως στο τηλέφωνο. Στον ύπνο μου. Δεν έχω αναγνώριση σε αυτόν και έτσι δεν κατάλαβα ποιος ήταν. Θυμάμαι μόνο τι μου είπε:

'Επαμεινώνδα, υπάρχει ένα κενό στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Οι δάσκαλοι δεν δίνουν δυναμικό παρόν. Βλέπεις πολλούς καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, προγραμματιστές υπολογιστών,περιπτεράδες, ντελιβεράδες, θεολόγους αλλά όχι δασκάλους. Πρέπει να κάνεις κάτι για αυτό. '

Έτσι ανέλαβα να καλύψω αυτή την τρύπα. Αλλά μην περιμένετε μαθήματα. Μάλλον παθήματα θα βρίσκετε εδώ. Και μην ξεχνάτε πως μια καλή διδασκαλία είναι πάντα διαδραστική!